Kendini bulmak

İnsan doğar , yaşar ve ölür.Bilirki ne topladıysa güzel diye varsaydığı toprak olur.Bu hikmetin ahvali cevapsız sorular barındırır.Akıl noksan kaldığı yerde , kalp teslim olmazsa insan beyhude yaşar.Bir niyaz perdesi araladıkça ruhunu temaşe eden yalvaran muti olur.

Vasıflarına çirkin haller süren yoldan ayrılır.Günahtan korkmak bu alemde kusur değildir had bilmektir.Kendini bulmaya çıktığın yolda kaybolmamaktır.Nice gözyaşı dökmekten nasipsiz kalanlar vardır ki ışığını kaybeder karanlıklara mahkum kalır.

Oysa bulunmak isteyende varlık anlam içerir.Kalbe varlık ağacından bir tek meyve dahi gelse.Yokluğun idrakı açılır ve o kimse ki kendisinde bir şey görmek için bir başkasını incitmek istemez.Utanır ve bu durumdan haya eder.

Bu yüzden denilmiştir ki ; ”Kişiliğini makamdan alanlar makamdan sonra kişiliksiz kalırlar.” anlamı şu olaki bir perdenin ardına gizlenmek hakikati geriden seyrettirir.

İnsan halbuki müslüman sözüyle en büyük şerefe nail olmuştur.Çünkü mürebbisi onu ona layık görmüştür.İnanmak , inandığı yolda kalmak ve çabalamak bir çok arazı ortadan kaldırır.