Kuşlar gibi…
Ufukta bir güneş mızrak boyu kadar yükselir.Sessizliğin kanat çırpınışları başlar göğün en yükseğinde.Gözlerim rengini bulur ağaçların koğuklarina dalarken ve düşünür aklım fikrim arasında kalır yaşadıklarım…
Zaman en güzel portre ki yalnızlığı çiziyor her defasında hiç şaşmiyor , pişman yada kırgın değilim daha ötesine vardım herşeyin…
Gerçekleri görüyorum artık , anlamı ve manası arasında kalmış her yanılgı mı tartabiliyorum.Ne istediğimden çok ne yaşadığımı bilmek istiyorum..
Öyle küçük hesaplar arasında değil kaygıların , kargaşanın daha ötesinde olmak istiyorum…
Aradığım bir insan değil belkide , bir temaşa , çaba ve gayesi güzel olan herşey tıpkı denizler , gökyüzü ve kuşlar gibi…
Bugün ya da yarın hiç önemi yok , bir gün bende susacağım…