Zaman

Zaman kendini arar sende yar olunca; rengin siyah’a saklar kendini, seni düşününce bir bilinmeze doğru yol alır fikirlerim.

Buğday tanesine benzeyen kipriklerin, dem dem demlenir yüreğimde.Ay sahipsiz kaldıysa, yıldızlar kümesine kırgın kalmış rüzgar seni aramışım; bulmuşum onca yığınak duygular altında.

Gülüşün belki bahar, susmaların ise çokları dağıtan samyeli. Ben sendenim, sende benden; ey benim diye sahiplendiğim can sesim, seni her an nefes gibi içime çekiyorum.

Kurnandan damlayan su gibi hayat veriyorsun bana , özlüyorum seni yanında bile.Kül bulutlarını dağıtan adımlarını bekliyorum ve ben beklemeyi seninle seviyorum…